Beni bir mü’min kulun gördu
Yanımdan geçiyordu, beni fark etti
Durdu geri döndü, geldi
Yüzüme uzun uzun baktı
Önce gözleriyle, sonra elleriyle okşadı Kokladı,
kokladı
Bir öpücük kondurdu yanaklarıma ayrılmadan
” Ne güzel yaratmış!” dedi sessizce
İste o an, niçin var oldugumu anladım
Melekler sardı etrafimızı ansızın, imrenerek seyrettiler olup biteni
Görmedigi Rabbine görmüş gibi inanan bir insanın yuceliğini görduler
Ve herseyi en ince ayrıntısıyla kaydettiler
Çekilen resimlerde ben de vardim
Ey dualara cevap veren Rabbim, ben cansız bir tohumdum
Dualarımı kabul ettin, guzel bir çiçek oldum
Senin kudretinle canlandım, Senin san’atınla süslendim, Senin lütfunla
güldüm.
Simdi bir duam daha kaldi mahşere sakladığım:
Beni gören gözleri ateşte yakma,
Ya RABBİ&!!!