Karımı 1998'in sonbaharında kaybettim... yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik.
Karım her evlilik yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler ,"BUNLAR BİZİM HAYATIMIZIN GÖLGELERİ" derdi.
öldüğünde yedi tane resmimiz vardı 97'nin bir gecesinde onu aldattım....
oysa ona sürekli onu ne kadar sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim
Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım . Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana sadece
-"Biliyorum" dedi

-------------------------------------* * *-------------------------


İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce evdeydim Fotoğraflarımıza bakıyordum yine
Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün farkettim

--A
--R
--K
--A
--S
--I
--N

Gerisi için yılları yetmemişti
Ama sanırım "Arkasına bak" filan yazmaya niyetlenmişti
Hemen çerçevelerin arkasına baktım.
Hiç birşey yoktu.......
Sonra birşey dürttü beni hepsini teker teker söktüm

------------------------- * * *-----------------------------

inanabiliyormusunuz herbirinin arkasından bir mektup çıktı !
Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı ..
1997'deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı

Ve içinden şu sözler çıktı :

"14 Mart 1997 / Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı /Söylemene gerek yok ,biliyorum..."

2002'deyiz onu kaybedeli 4,aldatalı 5 yıl oluyor .
içim acıyor şimdi.


Çünkü kadınlar biliyor ,Hissediyor....

tamam pardon haklısın