EĞER – ÖZLEM – AŞK-I..ÂLEMDE

Eğer!.. özlem duyarsa aşk-ı âlemde
Bir yol tutsun Âlem-i Gönülde
Sevilip oda sevildiğine
Gerçek mutluluğu yaşayabileceğine
Ağlamayıp hep güleceğine
Hepsi hayal diye şaşmaz herhalde!
Âlem-i Gönül de ki gökyüzünde
Gündüzleri güneş ve geceleri ay ise
Güneşin sıcaklığı, yıldızlar ve ay ile
Hayal değil sevgi dünyası bize!
Rüyaya gerek yok gönülde bir yer
Sevenin, sevileni ile buluştuğu yer
Orada nikâh kıyılmaz, zaten nikâh var bile!

Özlem!.. duymalı insan özlediğine
Zamanla geride bıraktıklarına
Özlem olmazsa sızı girer kalbine
Nasıl değer verir ki yalnızlığına!
Gönül bahçende atarsan bir çığlık
Çok acıdır unutulmaz bu yalnızlık
Seviyorum çığlığı atasın ki sen
Aşkına ışık olsun alacakaranlığında!
El ele tutarsan sevdan ile sen
Tökezlemez sevdan bunu bilesen!
Yüreğe dokunmaz ki girer o sevda
İki yürek tek beden oluverir, yaşarda!
Sevda benim demelisin tabi’i ki
Sevenleri ilgilendirir, bundan kime ne?
El değmemiş düş ülkesi ora, Âlem-i Gönül
Ben senin, sende benim bahçemde!

Aşk!.. ehline derman diye neyi sorarsan
Kendi dermansız, sana ne desin!
Eflâtun ile Lokman bundan ne anlar
Erbabı bile tabi’i ki çaresiz, kalır matemde
Onların bile ahvali, perişan yazar!
Hiçbir âlemde bulunmaz ki, böyle dil-rüba
Aşk-ı muhabbeti başlara olur belâ!
Münkiri öldürmek yerinde sevaptır ammâ..
Arkan kuvvetli değil ise, kadı bile kan yazar!
Dertleri çok olan gulâm âşık yolunda
Mastur ise harf-i eliflâm bizim
Hâkimler kim ki, yazsınlar hakkında ne izin!
Yazsa bile ancak, Âlişan hayırlı ferman yazar!

Alem-i Sır der ki; şu Âlem-i Gönül bahçesinde
Açan çiçekler ile birde güller var
Onlar olmazsa nasıl olurdu hayat orada
Güllerin kokusu ve renkleriyle açan çiçekler var ya!

Alem-i Sır