OTUZBEŞ YAŞ

Yaş otuz beş ! Yolun yarısı eder .
Dante gibi ortasındayız ömrün .
Delikanlı çağımızdaki cevher ,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün ,
Gözünün yaşına bakmadan gider .
Şakaklarıma kar mı yağdı ne ?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz ?
Ya gözler altındaki mor halkalar ?
Neden böyle düşman görünüyorsunuz
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar ?
Zamanla nasıl değişiyor insan
Hangi resmime baksam ben değilim
Nerde o günler , o şevk , o heyecan ?
Bu güler yüzlü adam ben değilim
Yalandır kaygısız olduğum yalan .
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız
Hatırası bile yabancı gelir .
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir
Gittikçe artıyor yalnızlığımız
Gökyüzünün başka rengi de varmış
Geç farketttim taşın sert olduğunu .
Su insanı boğar , ateş yakarmış
Her doğan günün bir dert olduğunu ,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış .
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar
Her yıl biraz daha benimsediğim .
Ne dönüp duruyor havada kuşlar ?
Nerden çıktı bu cenaze ? Ölen kim ?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar .
Neylersin ölüm herkesin başında .
Uyudun uyanamadın olacak
Kim bilir nerde , nasıl , kaç yaşında ?
Bir namazlık saltanatın olacak
Taht misali o musalla taşında ...


Cahit Sıtkı Tarancı ( 1910 - 1956 )

cahit sıktının en güzel eseri işte (zaten bildiim tek eseri bu) :D