BİTİŞİKLİK KURAMLARI ve KURAMCILARI
WATSON: (1889-1958)

v Klasik koşullanmayı, insanın refleksif olmayan karmaşık davranışların öğretilmesinde de kullanılabilecek temel bir yapı olarak görmüştür. Bütün davranışların klasik koşullanma yoluyla öğrenilebileceğini savunmuştur.
v Watson’a göre konuşma boğaz kaslarının hareketleri, düşünme sessiz konuşma, duygulanma ise organlardaki kas hareketleridir.
v Davranışlar koşullanma yoluyla öğrenilir. Davranışların başlangıç noktasını refleks olarak kabul eder.
v Bir ayağın üzerinde bedenin ağırlığını hissetmek, beden ağırlığını diğer ayağa aktarmak için uyarıcı etki yapar. Bir süre sonra ayağın ileri atılması tepkisiyle biter.
Bağ ilkesi: Her tepki kendisinden sonra gelen tepki için koşullu uyarıcı görevi yapar. Bu sayede uyarıcı-tepki bağları zinciri oluşur.
Sıklık ilkesi: Belli bir uyarıcıya karşı daha sık gösterilen bir tepkinin, aynı uyarıcıyla karşılaşıldığında gösterilme olasılığının fazla olmasıdır.
Tekrar ilkesi: Belli bir uyarıcıya karşı yapılan en son davranışın, uyarıcı tekrar verildiği zaman, ortaya çıkma olasılığının daha yüksek olmasıdır.

Eğitime Yansıması
v Koşullanmanın pekiştirmeye bağlı olmadığına inanmaktadır.
v Watson’a göre öğrenme, koşullu ve koşulsuz uyarıcıların birbirine çok yakın zamanlarda verildiğinde meydana gelir.
v Ayrıca bu uyarıcılar ne kadar sık birlikte verilirse, aralarındaki ilişkide o kadar güçlenmektedir.
v Sistematik duyarsızlaştırma uygulamasının öncülerindendir.