90’ların çocukları çok iyi bilirler ki onların zamanında ateri kasetleri vardı. Oyun denince çocuklar birinin evinde toplanırlar ve saatlerce Super Mario oynarlardı. Onun dışında Mortal Combat, Street Fighter gibi dövüş oyunları ve F1 Race gibi teknoloji fakiri araba yarışları bulunurdu. O günlerin çocukları bu oyunların çok iyi olduğunu düşünür ve çok mutlu olurlardı. Grafikler görüntü yerlerde tabii ki şu ana bakarsak. Şimdiki çocuklara verin bakalım o oyunları beğenecekler mi? Hiç zannetmeyiz. Çünkü artık Play Station’un 1 ve 2 si bile beğenilmiyor. Artık en son çıkanları var, eskiyi kim ne yapsın. Bugünün çocuğu doyumsuz artık. Cep telefonunun bile bir üst modeli çıktığında onun elindeki çöp sayılıyor. Tamamen tüketim toplumu olduk.
Tüm liseli gençliğin elinde dokunmatik telefonlar var. Her an facebook üzerinden iletişim içindeler. Ne yapsalar etiketleyip fotoğraflarla destekliyorlar. Ne yeseler fotoğrafı çekiliyor mutlaka. Sürekli fast food yeniyor. Yaşam çok değişti. Artık anne babaları çağ dışı düşünüp beğenmiyorlar. İşte nerden nereye geldi konu..
Malesef teknoloji de herşey gibi doyumsuz. Üreticiler kazanıyor. Operatörler kazanıyor. Gereksiz harcamalar yapan ve aşırı tüketim yapan bir toplum haline geldik. Sonumuz hayrolsun.
ay ben yatarken çok korkyomm