ÇOCUKLUK BERBATTIR

insanlar çocukluk günlerini özler, "Ah ah, ne güzeldi çocukluğum, keşke o günlere dönsem!" derler.

Halbuki çocukluk berbattır!

Nasıl unutursunuz? Çocukluk, sizin yapacağınız her şeye başkalarının karar verdiği bir dönemdir!

istediğiniz zaman yemek yiyemezsiniz, istediğiniz zaman televiz-yon seyredemezsiniz, tek başınıza dışarı çıkamazsınız. Okuyacağı-nız kitaplara, ne zaman uyuyacağınıza, kimle arkadaşlık edeceğinize, ne-kadar çalışacağınıza, neyi, ne zaman ve ne kadar yiyeceğinize bile başkaları karar verir!

Çocukluğunuzda koyulan yasakların size şimdi uygulandığını düşünün!

Şimdi şöyle diyebiliyorsunuz: "Ay, öğlen çok yedim, akşam yemeği yemeyeceğim. Ama şuradan biraz çikolata alayım."

Çocukken mümkün mü? Diyelim ki, şimdiki yaşınızda, size aynı şeyler yapılıyor:

"Hayır çocuum, çikolata yiyemezsin. Yemekten önce yasak. Ayrıca akşam yemeği yenecek. Yiyeceksin. Hem de ıspanak yiyecek-

sin!

"Asla yemem. Ayrıca ben gecemi planladım, harika bir film başlıyor, onu seyredeceğim."

"Olmaz. Film yok. Ispanağını yiyip erkenden yatacaksın! Yatma- 22S. dan önce de ayaklar yıkanacak, süt içilecek."

Çocukluk sıkıcıdır, berbattır ve bitmek bilmez. Bence herkes büyüdüğü için şükretmelidir.


ÖZGÜR BEBEKLER

Belli bir yaşa gelene kadar, bebekler her şeyi yapma hakkına sahiptirler!

Altlarına çişlerini yaparlar ve hiç utanmazlar.

Ağızlarındaki yemeği "puff" yaparak her yere püskürtür ve buna oyun süsü verirler.

Her yere kusup, sonra etrafa gülümserler.

Kuralları onlar koyarlar.

Sebebi basittir.

Bebeklerin bütün organları, küçük, az gelişmiş ve nahiftir. Ses telleri hariç.

O ses telleri hiçbir çocukta, hatta hiçbir sopranoda yoktur!

Avaz avaz ağlamaya başladıklarında herkes canından o kadar bezer ki, bebeğin her istediği yapılır,

istedikleri saatte uyur, uyanırlar. Sabaha kadar uyumasalar bile, güler yüzle sallanır, pışpışlanırlar. Aynı bebek, bunu 6 yaşında yapsa, "Hadi bakalım, saat kaç oldu git uyu, koş!" diye azarlanır.

Bebek, muzlu mamayı tükürürse, şeftalili mama yapılır; onu beğenmezse çileklisi verilir. Ama üç dört sene sonra, aynı çocuğa, zorla pırasa yedirilir!

Ve, her istediğinin yapıldığı bir dünyada, o sevinçle, hızla büyüyen bebek, çocuk olunca korkunç bir hayal kırıklığına uğrar!

Bebeklik belki de tüm insan hayatının en harika dönemidir. Ne yazık ki kimse değerini bilmez.

Gülse Birsel