Bilinmez
sıkıntıların gölgelerinde dolaştım
bir bir
bilmediğim yollardan geçtim kendimden habersiz
hiç görmediğim çiçeklerle tanıştım
hatta kokladım...
yine kendimden habersiz

soluksuz içtim pınarlarından yudum yudum
üşüdüğümü hiç hissetmedim
ta ki, sabah ayazı omuzlarımı ısırıncaya kadar

güneşin doğuşunu bu kadar özlediğimi
hiç bilmezdim..
içim bu kadar üşüyünceye dek

düşlerimde beyaz atlılar geçti saatler boyu
soluk bir renk yumağı idi
hatırlayabildiklerim..
ve yavaşça sessizliğe çekildim.
suskunluğumu ardıma alarak..
artık kimsesizdim..

ne zaman ki yağmur damlaları düşer
gözkapaklarıma
işte o an bilirim geceleri
gecelerin serinliklerini
hatırlayamadığım senle dolu
düşlerimi...

Orhan Selçuk