İstanbul'un sokak köpeklerinin de bir tarihi var. Osmanlı İmparatorluğu'nda dokunulmazlıkları olan sokak köpekleri kartpostalların değişmez figürleriydiler. 1865'te toplatılıp Hayırsız Ada'ya gönderilen köpekler, büyük bir İstanbul yangını çıkması üzerine geri getirildiler.

"Hayatımda hiç bu kadar mahzun bakışlı ve kalbi kırık sokak köpekleri görmedim."

(Mark Twain, İstanbul ziyareti 1867/ Ümit Sinan'ın kitabından.)

İstanbul 1987'de sayılı kışlarından birini yaşıyordu. Kar şehir içinde bile bir metreyi aşmıştı. Okullar, işyerleri kapanmıştı. İnsanlar evlerden çıkamıyorlardı. Kızıltoprak'ta üç katlı apartmanın küçük bahçesine sevimli bir sokak köpeği kış misafiri olmuştu. Apartmandakiler artan yemeklerini onunla paylaştılar. Bembeyaz bir kabus olan "kara kış" sokak köpeğinin üzerinden vukuatsız geçti.

Bahar geldiğinde kış misafiri, apartmanın kadrolu koruma köpeği olmuştu. Aldığı yemek bedeli bu anlaşmanın iki yanı olduğunu gösteriyordu. Bir gün küçük apartmanın küçük bahçesi gümleyen tüfek sesiyle birlikte kana bulandı. Belediye itlaf ekipleri, "şikayet üzerine, gerekeni yapmışlar" apartmanın kış misafirini öldürmüşlerdi!

.................................

Üzerinde eski bir Bizans manastırı yıkıntısından başka bir yapının olmadığı metruk bir marmara adası olan Sivriada, adını sivri tepesinden almıştır. Fakat zamanında Haydarpaşa mendireğinin inşaatı için adaya kurulan taş ocağı adanın bu sivri tepesinin bir tarafını oymuş ve hatta adada bulunan tarihi sütünlar da aynı amaçla kullanılmıştır. Tepesinden eksik olmayan martıların çığlıkları insanda hayranlık ve korku uyandırıyor, belki de bu yüzden &񗝌Hayırsız ada&񗝍 olarak da bilinen adada dalış yapmak için mutlaka daha önce oraya dalmış birilerinden bilgi alınmalı.



Ada, haftasonu adalar ve Kalamış&񗝉tan yatçıların keyif yapmaya geldiği, boğaza bakan ufak bir limana sahip. Mendirek sürekli olarak boğaz akıntısının etkisi altında olduğundan burdan dalış her zaman için akıntılı. Sualtı yapısı ise önce iri kayalar ve 12 metrede başlayıp bayır aşağı devam eden kumluktan ibaret.



Esas dalış bölgesi adanın Bakırköy&񗝉e bakan, tepenin oyulmamış olduğu tarafında. Dalışa bu taraftaki ufak koydan başlanabilir. Dalışın ilk metreleri denizanası ve yosunlardan dolayı bir hayli bulanık. Daha sonra mevsime göre 3-15 metre arası bir yerde bulunan yine mevsime göre sıcak ya da soğuk olabilen bir tabaka ile karşılaşıyoruz. Tabakanın altındaki su katmanı ilkine göre daha iyi görüşe sahip. Yer yer iri kayaların bulunduğu eğimi takip edip aşağı indikçe endişe verici bir hızla soğuyan su cesaretinizi kırmasın. 25 &񗝃 28 metrede bulunan çamurlu kristal tabakadan sonra hem görüşün çok iyi olduğu hem de gayet sıcak olan akdenizin sularına giriyorsunuz. (Aradaki tabakada ciddi termoklayn oluşabilir dikkat edilmeli). 27 metreden sonra eğim azalıyor ve iri kayalar yerini bayır aşağı devam eden bir kumluğa bırakıyor. Karanlık ve beklenmedik net görüş nedeniyle gotik bir ortama sahip olan bu derinlikler vakit geçirmeye değer. Fakat dip zamanını fazla uzun tutup limitlere yaklaşmamaya dikkat edin. Çünkü çıkarken yine dondurucu soğuk su katmanından geçmek zorundasınız ve ister istemez hızlı çıkıyorsunuz, dekompresyon hastalığına dikkat.



Meşhur 67 taşı da bu bayırın devamında bulunuyor. Tepesi 43, dibi 67 metrede bulunan kuma dayalı olarak duran apartman gibi bir taş.



Görebileceğimiz canlılara gelince; her derinlikte martesterias glacialis(yerli, çirkin iri dikenli kahverengi-mor denizyıldızı) ve asterias rubens (dışardan gelen istilacı, ufak, düz, açık renk denizyıldızı) ve bol bol midyeye rastlamak mümkün. 27 metreden sonra Marmarada görmeye alışık olmadığımız türden mercanlarla karşılaşıyoruz.



Adaya ulaşım hızlı giden bir tekneyle Bostancı&񗝉dan 1 saat, Eminönü&񗝉nden 2 saat sürüyor.



İyi dalışlar...